Λάδι χωρίς έγκριση — φθηνό και διαθέσιμο. Αλλά τι κρύβεται πίσω από την ελκυστική τιμή; Και αξίζει να ρισκάρουμε τον κινητήρα για μερικά εξοικονομημένα ευρώ;
Η αύξηση των τιμών των ελαίων κινητήρα και των ανταλλακτικών αυτοκινήτων οδηγεί όλο και περισσότερους οδηγούς να αναζητούν οικονομικές εναλλακτικές λύσεις. Χρησιμοποιούνται προτάσεις από μαρκετπλέϊς, λάδια με αμφίβολες ετικέτες και ακόμη και χωρίς τις επίσημες εγκρίσεις από τους κατασκευαστές αυτοκινήτων. Αλλά αυτό είναι ασφαλές; Και ποια μπορεί να είναι τα αποτελέσματα της εξοικονόμησης σε λάδι;
Στις αυθεντικές συσκευασίες ελαίων κινητήρα, είναι συνήθως δυνατό να δούμε λογότυπα και εγκρίσεις από μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες: Toyota, Hyundai, Kia, Mercedes-Benz, BMW, Volkswagen, Porsche και άλλες. Αυτές οι εγκρίσεις δεν είναι απλώς τυπικότητα. Σημαίνουν ότι το λάδι έχει δοκιμαστεί και αναγνωριστεί ως συμβατό με συγκεκριμένους τύπους κινητήρων. Παλαιότερα, στα συνεργεία των επίσημων αντιπροσώπων χρησιμοποιούνταν μόνο τέτοια λάδια. Σήμερα, όλο και πιο συχνά η επιλογή γίνεται υπέρ της τιμής κι όχι της ποιότητας. Και αυτό μπορεί να έχει συνέπειες.
Στην αγορά υπάρχουν εδώ και καιρό διεθνείς ταξινομήσεις, όπως το API (American Petroleum Institute) και το ACEA (Ένωση Ευρωπαίων Κατασκευαστών Αυτοκινήτων). Θέτουν γενικά πρότυπα για το ιξώδες, την περιεκτικότητα προσθέτων και τη θερμική σταθερότητα. Αλλά αυτά τα κριτήρια ήταν ανεπαρκή — κάθε κατασκευαστής αυτοκινήτων έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες στην κατασκευή των κινητήρων.
Για παράδειγμα, η Mercedes-Benz έχει το δικό της πρότυπο MB 229.5, η Volkswagen — εγκρίσεις όπως VW 504.00/507.00, και η BMW — Longlife-04. Αυτές λαμβάνουν υπόψη όχι μόνο τη χημική σύνθεση του λαδιού, αλλά και λεπτομέρειες όπως η λειτουργία του υπερσυμπιεστή, το φίλτρο σωματιδίων, το σύστημα μεταβλητής χρονοδότησης των βαλβίδων και οι θερμοκρασιακές συνθήκες στους κόμβους τριβής.
Για αυτόν τον λόγο οι κατασκευαστές ελαίων, προσπαθώντας να ενταχθούν στην "λευκή λίστα", υποβάλλονται σε περίπλοκες και δαπανηρές διαδικασίες πιστοποίησης. Δεν είναι απλώς αυτοκόλλητο σε κάνιστρο — είναι πραγματική επιβεβαίωση ότι το λάδι λειτουργεί σωστά σε συγκεκριμένη σειρά κινητήρων.
Εάν το λάδι δεν πληροί τις απαιτήσεις του κατασκευαστή, ενδέχεται να προκύψουν διάφορα προβλήματα. Οι πιο αβλαβείς — είναι η αυξημένη κατανάλωση καυσίμων ή η επιδείνωση της δυναμικής. Αλλά συχνά όλα καταλήγουν πιο σοβαρά: επιταχυμένη φθορά των εξαρτημάτων του συστήματος χρονισμού, μόλυνση δακτυλίων εμβόλου, καπνισμό καναλιών λαδιού και, στη χειρότερη περίπτωση, γενική επισκευή κινητήρα.
Ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην ποιότητα του λαδιού είναι οι σύγχρονοι κινητήρες με τούρμπο και μικρού όγκου με σύστημα άμεσου ψεκασμού. Έχουν υψηλό θερμικό φορτίο και το μη πρωτότυπο ή ακατάλληλο λάδι μπορεί απλά να μην τα καταφέρει.
Εάν για κάποιους λόγους δεν είναι δυνατή η αγορά λαδιού με την απαραίτητη έγκριση, αξίζει τουλάχιστον να αναφέρεται στα διεθνή πρότυπα API και ACEA. Εξακολουθούν να αποτελούν αξιόπιστο οδηγό. Για παράδειγμα, το API SN Plus ή το ACEA C3 — είναι το ελάχιστο επίπεδο ποιότητας που είναι κατάλληλο για τη συντριπτική πλειονότητα των σύγχρονων βενζινοκινητήρων και πετρελαιοκινητήρων.
Παράλληλα είναι σημαντικό το επιλεγμένο λάδι να πληροί τις απαιτήσεις που αναφέρονται στο εγχειρίδιο του οχήματος. Επίσης, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το κλίμα — το ιξώδες του λαδιού επιλέγεται βάσει της εξωτερικής θερμοκρασίας.
Παραποιημένη συσκευασία:
Αμφίβολο καπάκι ή σφράγισμα:
Τιμή κάτω από την αγορά:
Αγορά από αναξιόπιστο πωλητή:
Οι αριθμοί στη συσκευασία δεν ταιριάζουν:
Ακόμα και αν θέλετε να εξοικονομήσετε, η σύνταξη του auto30 συνιστά να μην γεμίζετε τον κινητήρα με το πρώτο λάδι που βρείτε χωρίς επιβεβαιωμένη ποιότητα. Η παρουσία έγκρισης από τον κατασκευαστή αυτοκινήτου είναι εγγύηση ότι το λάδι έχει περάσει όλες τις δοκιμές και είναι πραγματικά κατάλληλο για τον κινητήρα σας. Διαφορετικά, η εξοικονόμηση μπορεί να αποδειχτεί ότι θα οδηγήσει σε μεγάλα έξοδα για επισκευές.