"Kulaklı" Zaporojets Sovyet sürücülerinin en sevdiği araba mıydı?
Zaporojets Sovyet otomobil meraklılarının gözdesi miydi? Kesin bir şey söylemek zor. Bir yandan, SSCB'de her zaman binek otomobil eksikliği vardı — ve sıra ile* satın alınabilen veya miras kalan araçlar iyi korunur ve düzeltmeye çalışılırdı.
İlk birkaç yıl boyunca eski "965" model motorla donatıldı, bu açıkça yetersizdi. Bu nedenle, 1968'de Melitopol fabrikasından yeni MeMZ-968 motor kullanıldı. Hava girişlerinin şekli nedeniyle ZAZ-966 hızla "kulaklı" lakabını aldı — ve bu lakap kaldı. Daha sonra tutkunlar, Zaporojets'in Almanya NSU Prinz ile ortak özelliklere sahip olduğunu öne sürdüler ve onun fotoğrafını buldular.
Fotoğrafta NSU Prinz.
Pek çok ZAZ-966 sahibi arabalarının "Alman köklerine" sahip olmalarıyla gizlice gurur duyardı. Ama sesli olarak, tabii ki, ironik bir şekilde konuşurlardı — bizden daha iyisi yok! Ve sebepsiz de değil: Sovyet mühendisleri sadece Alman modelini tekrar etmediler, onu ciddi şekilde geliştirdiler — süspansiyonu, kontrolü iyileştirdiler. Ancak montaj, olduğu gibi, montajcının vicdanına kaldı.
Montaj kalitesi ile ilgili en fazla nüans vardı. Sonbaharda araba alanlar şanslıydı — bu dönemde arabaların özellikle özenli monte edildiği düşünülüyordu. Bahar modelleri de iyi bir üne sahipti.
Gösterge, 100 km/h hıza ulaştığında zıplamaya başlıyor ve saçma şeyler gösteriyordu. Aslında — yalnızca bir şanzıman kablosu hatasıydı. Ama kimse bununla sürmezdi: demonter eder, kendileri onarır veya ustaya getirirlerdi. Dışarıdan ZAZ-966 mütevazı görünüyordu, ama seri bir şekilde gidiyor ve motoru basitti, tıpkı bir çaydanlık gibi.
Soğutma sistemi de oldukça iyi çalışıyordu — yazın 77°F'ye, kışın ise 14°F'ye kadar. Sıcak hava motor bölmesinin havalandırması için açılır, soğuk hava ise tersine izolasyon yapılırdı. Ancak genel olarak bunlar küçük ayrıntılardı — SSCB gibi büyük bir ülkede şikayetler olsa da. Daha sonra sistem MeMZ-968E motorunda iyileştirildi.
1980'lerin sonlarına doğru, benzin sıkıntısı olduğunda, ZAZ-966 yakıt "kokteylleri" ile dolduruluyordu: önce biraz normal benzin koyuluyor — çalıştırmak ve ısıtmak için, sonra — gazyağı ve dizelden yapılan ev yapımı karışım ekleniyordu. Araba çekişi kaybediyor, duman çıkartıyor ama sürüyordu! Yolculuktan sonra biraz daha normal benzin — ve motor kapanıyordu. Sovyet arabalarından hiçbirinin diğer motoru böyle bir şeyi yapamazdı.
En sorunlu kısım şanzımandaydı. Dişliler kendi başlarına güvenilirlerdi, ama ayarlama bekleneni karşılamıyordu. Her şey elle ayarlanmak zorundaydı. İyi vites yağı da yoktu: Nigrol dökülürdü ya da traktörlerden yağ alınırdı.
Koltuklar güçlendirildi, döşeme değiştirildi. Popüler Sovyet dergilerinde düzenli olarak çizimler ve şemalar yayınlanıyordu — kim yapabiliyorsa kendisi yapıyordu, kim yapamıyorsa — arkadaşlarına rica ediyordu. Gerçek bir halk yenilemesi.
Aynı şey soğutma sistemi için de geçerliydi: hava girişleri değiştirilir, kapaklar çıkarılabilir yapılıyordu. Kışın, "kulaklar" kapatılırdı — daha hızlı ısınsın diye ve hayvanlar motor bölümüne ısınmak için girmesin diye.
Uzman değerlendirmemize göre: genel olarak, ZAZ-966 yetişkinler için bir "Lego" gibiydi: takip edilmesi ve uğraşılması gereken bir otomobil. Ancak tüm bunlara rağmen — takdir ediliyor ve eleştirilmiyordu. Çünkü bu bir yerli otomobildi.