Niektóre samochody mogłyby stać się kultowymi, gdyby nie ich nazwy. W tych przypadkach marketingowcy naprawdę przesadzili.
Wymyślenie nazwy dla nowego modelu auta nie jest po prostu aktem kreatywności. To samo słowo może wywołać zupełnie różne emocje w zależności od regionu. Jeśli marka się pomyli, echa niewłaściwej nazwy mogą poważnie zaszkodzić sprzedaży, reputacji i rozpoznawalności produktu.
Redakcja Auto30 zebrała najbardziej interesujące przypadki, w których producenci wyraźnie chybili z nazwą. Te przykłady stały się klasyką błędów marketingowych w historii motoryzacji.
Zadebiutował na salonie samochodowym w Detroit w 2008 roku jako pełnowymiarowy SUV. Pomimo parametrów technicznych i komfortu, sama nazwa budziła zdziwienie. W języku hiszpańskim „Borrego” może znaczyć „prostak” lub „ignorant”. Było to szczególnie odczuwalne w latynoamerykańskich społecznościach w USA, gdzie samochód był sprzedawany. Auto było wyposażone w 4,6-litrowy silnik V8 i przewidziane dla siedmiu pasażerów.
Kompaktowy hatchback indyjskiego giganta Tata, zaprezentowany w 2016 roku. Nazwa okazała się być nieudana z powodu zbieżności z wirusem Zika, o którym w tamtym roku mówiły wszystkie kanały informacyjne. Wirus wywoływał poważne obawy i nikt nie chciał być z nim kojarzony. Firma szybko zareagowała i zmieniła nazwę na Tiago. Auto było wyposażone w silnik benzynowy 1.2 Revotron.
Model opracowany we współpracy z Mazdą, z zewnątrz sportowy, ale wewnątrz bardziej kompromisowy. Był sprzedawany w USA od końca lat 80. do połowy lat 90. Nazwa „Probe” (z angielskiego „sonda”) wywoływała u kupujących skojarzenia nie tyle z technologiami, ile z procedurami medycznymi. Wyraźnie odbiło się to na odbiorze modelu. Auto bazowało na platformie Mazda G.
Kupé sportowe z napędem na tylne koła, które pojawiło się w 1970 roku. Było oparte na Oplu Ascona i oferowane jako alternatywa dla Forda Capri. Jednak w niektórych krajach nazwa „Manta” kojarzyła się ze słowami „lenistwo” lub nawet „niezdolność”. Pomimo sukcesu w Niemczech, w innych krajach model nie był traktowany poważnie. Był produkowany z różnymi silnikami benzynowymi od 1,2 do 2,0 litrów.
Popularny crossover w segmencie premium, pozycjonowany poniżej Q5. Pomimo reputacji marki, nazwa w Hiszpanii zabrzmiała nieszczęśliwie. „Ku-trzy” miejscowi odbierali jako „biedny”, „żałosny” lub nawet „niskiej jakości”. Oczywiście, nie przeszkodziło to w sprzedaży, ale zmusiło marketingowców Audi do zastanowienia się. Model jest wyposażony w turbosprężarkowe silniki benzynowe i diesla o mocy do 230 KM.
Limuzyna znana na wszystkich kontynentach, która pojawiła się po raz pierwszy w 1979 roku. Jednak w niektórych krajach nazwa wywoływała negatywne reakcje. Słowo „Jetta” brzmiało jak „zuchwały” lub „bezczelny”, szczególnie w regionach arabskojęzycznych. Ostatecznie model został przemianowany na Bora. Niemniej jednak, Jetta pozostaje jednym z najlepiej sprzedających się modeli VW. Ostatnie generacje są wyposażone w turbodoładowane silniki i DSG.
Jeden z najbardziej dyskutowanych przykładów nieudanego nazewnictwa. W krajach hiszpańskojęzycznych „Pajero” brzmi jak wulgarne przekleństwo oznaczające „szmaciarz” lub „onanista”. Dlatego w Ameryce Łacińskiej i niektórych częściach Europy nazwę zmieniono na Montero lub Shogun. Niemniej jednak sam SUV był bardzo popularny. Był wyposażony w silniki diesla i system napędu na cztery koła Super Select.
Kompaktowy samochód miejski, znany w wielu krajach. Jednak w Chile zdecydowano się sprzedawać go pod nazwą Morning. Powodem była możliwość odbioru słowa „Picanto” przez miejscowych jako „pikant”, co kojarzy się z „niższą klasą”. Takie skojarzenie było niezgodne z pozycjonowaniem modelu. Auto było wyposażone w silniki benzynowe o pojemności do 1,2 litra.