Testoverzicht van retroklassieker - BMW 3-serie: E21 (1975–1982)

Dit is de oorsprong. En ja, in sommige opzichten is hij heerlijk eenvoudig, als een blanco bladzijde. Onze BMW E21 is opmerkelijk fris — sinds 1975 heeft hij slechts 3000 mijl gereden.

De kleine viercilinder motor krijgt brandstof via een eenvoudige eenkamerige carburateur. Om het raam te openen, moet je aan de zwengel draaien. En dan — leun naar buiten en stel de spiegels handmatig af. Gelukkig zijn de ventilatieroosters in het interieur enorm, want er is geen airconditioning.

De lettertypen op de knoppen en wijzerplaten vloeken vreemd genoeg. Er is geen toerenteller, dus het is onmogelijk om te begrijpen hoe hoog de motor draait. Op de versnellingspook staan slechts vier cijfers.

Maar hier zitten en rijden — is puur genot. De stoel en pedalen zijn perfect afgesteld. Het uitzicht is fantastisch — dankzij de grote ramen en dunne stijlen. De auto is verbazingwekkend compact en minimaal. Pak de dunne plastic rand van het enorme stuur en — gaan met die banaan.

Naar moderne maatstaven is het geen sportauto, maar hij is erg goed. Hij rijdt rustig over de weg, met een relatief zachte ophanging, en de banden rollen lui over de oneffenheden. Stuur hem een bocht in — en hij vindt zelf zijn weg. De stuurinrichting is volledig mechanisch, maar toch heel licht. En precies. Op de snelweg zit je gewoon rustig, zonder constant te moeten bijsturen. Deze auto is comfortabel, maar helemaal niet slap. Hij heeft echte stijl.

De kleine bovenliggende nokkenasmotor is levendig en trekt graag. Dit lijkt helemaal niet op de ruwe, rammelende onderliggende nokkenas «viercilinders» die die tijd domineerden. Hij draait gemakkelijk door, hoewel ik zonder toerenteller niet weet tot hoeveel toeren.

Maar ik ben niet bang om hem hoog in de toeren te trekken, want ik weet: dit blok heeft 1500 pk weerstaan in de kwalificerende versies van de geturbode Brabham voor de Formule 1.

Deze motor had toen al een duidelijk potentieel. Net als het idee van een compacte BMW sedan…