Tamir Atölyelerinde En Çok Reddedilen İstenmeyen Arızalar

Tamir atölyelerinin araba ile ilgili her türlü sorunu çözebileceği düşünülüyor. Ancak, bazı durumlarda ustalar belirli bir arızayı tamir etmeyi reddediyor. Bu durum, tamirin çok zahmetli, maliyetli veya yasal olarak tartışmalı olabileceğinden kaynaklanır. Örneğin, araç yapısına müdahale etme durumu olabilir.

Öncelikle, zahmetli, kirli prosedürlerden ve ustanın zamanına rağmen en düşük ödemeyi alacağı manipulasyonlardan bahsediyoruz. Örneğin, Toyota Fortuner gibi şasi yağlaması gerektiren bir 4x4 sahibi, reddedilebilir. Çünkü bu işlem için birkaç adım gerekir. İlk olarak, arabayı kaldırmak gerekir, ve tamir atölyesinde özel bir kaldırıcı varsa daha iyidir. İkinci adım - alt korumayı sökmek. Üçüncü adım - tabanda zorlu fiziksel hareketler yapmak. Her ne kadar basit gibi görünse de, tüm bu operasyonlar ustanın çok zamanını alabilir. Ayrıca, uzmandan sabır gerektirir. Bu işlemin karı ise minimize edilmiştir. Fiziksel çabalarla kıyaslanamaz. Bu yüzden atölyelerdeki uzmanlar ya bu işi yapmayı reddediyor ya da yüksek fiyatlar talep ediyorlar.

Aynı şey, eski lüks sedanlardaki zamanlama kayışının değişimi için de söylenebilir. Burada sorun, gerekli birime ulaşmanın zorluklarından kaynaklanır. Bazı durumlarda, uzmanların motor bölmesini ve hatta süspansiyonu kısmen sökmeleri gerekir. Ayrıca, iş ve beklenmedik masrafların gecikmesine yol açan başka bir risk daha vardır. Eski arabaların bağlantı elemanları aşınmış olabilir veya potansiyel bir gizli hata ortaya çıkabilir. Yedek parçaların yıpranması da dikkate alınmalıdır. Sonuç olarak, tamirat uzun sürebilir ve çok zahmetli olabilir.

Ayrıca, tamir atölyeleri, prensipte daha kolay değiştirilebilen parçaların restorasyonunu reddedebilir. Açıkça LED-optik kontrol ünitesi değişimi gibi. Bugün bile "büyük Alman üçlüsü" gibi araçlar pahalı modüllerle donatılmıştır ve üretici bunların onarılamayacağını belirtir. Ancak araç sahipleri, tasarruf yapmayı umarak bunları onarmalarını istiyor. Tabii ki, ünitenin açılması, teşhis edilmesi ve lehimlenmesi mümkündür, ancak bunun için özel ekipman ve bilgi gereklidir. Bu yüzden birçok atölye bu işe girmeyi tercih etmemektedir.

Tabii ki pratikte, yeterli deneyime sahip olmadan arıza onarımı yapmayı üstlenen umutsuz ustalar da vardır. Ancak durumu daha da kötüleştirme riski vardır. Sonuç olarak, atölye kendi masraflarıyla yeni bir modül almak zorunda kalabilir, bu son derece maliyetlidir. Bu da atölye itibarına zarar verir. Ayrıca, nadir bulunan veya yollarda pek karşılaşılmayan modellerin bakımı için her uzman risk almak istemez. Bu çok eski veya egzotik yeni modeller olabilir. Atölyelerde genellikle doğru teknik dokümantasyon bulunmaz. Ayrıca, olağan dışı teşhis algoritmaları gerekmektedir. Ne olursa olsun, arıza tespit edilse bile, çalışanın onarması mümkün olmayabilir. Ve genelde tamiratın ne kadar süreceği hakkında net bir süre belirlemek zordur. Son olarak, kesin fiyat belirtmek de mümkün değildir.

Son olarak, bazı retlerin yasal alanda motive edilmesi mümkündür. Bu durum, aracın yapısına "müdahale" gerektiren durumlarla ilgilidir. Örneğin, elektriğe müdahale etmek veya karmaşık bir tuning yapmak. Bu tür girişimlerden sonra, araç yeninden sertifikasyon sürecinden geçmelidir, ancak gerçekte bunu hatırlayan çok az araç sahibi vardır. Dahası, modifiye edilmiş bileşen bozulursa, şikayetler doğrudan atölyeye gelecektir.