Vector W8 - το αυθεντικό σπορ αυτοκίνητο από το δημιουργό της Ford και της Chrysler με αμφιλεγόμενη ισχύ 1200 hp

Μια από τις πιο μοναδικές και μυστηριώδεις υπερκατασκευές του 20ου αιώνα θεωρείται το Vector W8. Το αυτοκίνητο αυτό δημιουργήθηκε από τον Αμερικανό μηχανικό-σχεδιαστή Τζέρι Βίγκερτ ως εναλλακτική λύση στην αποδεδειγμένη παρουσία των μεγαλειών του τομέα — Ferrari και Lamborghini. Με εμπειρία εργασίας σε μεγάλες εταιρείες όπως Ford, Chrysler και General Motors, ο Βίγκερτ είχε ήδη από τη δεκαετία του 1970 εμπνευστεί από την ιδέα της δημιουργίας ενός ανταγωνιστή για τα ευρωπαϊκά σπορ αυτοκίνητα. Σχεδίαζε την ιδέα του με βάση αρχές αεροπορικού σχεδιασμού από την αρχή. Το πρώτο πρωτότυπο — The Vector — παρουσιάστηκε στο κοινό το 1972, ενώ η παραγωγή του ξεκίνησε από το 1989 έως το 1993. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, κατασκευάστηκαν 22 οχήματα, από τα οποία πουλήθηκαν τα 19.

Ιστορία δημιουργίας

Η δουλειά για αυτό το μοντέλο ξεκίνησε ήδη τη δεκαετία του 1970, όταν μια μικρή ομάδα στόχευσε να βρεθεί στο ίδιο επίπεδο με γνωστούς κατασκευαστές σπορ αυτοκινήτων. Το πρώτο κονσεπτ με την ονομασία The Vector παρουσιάστηκε το 1972. Αυτή η έκδοση δεν είχε δικιά του πλατφόρμα και κινητήρα — ήταν μάλλον μια φαντασία πάνω στο θέμα του αυτοκινήτου του μέλλοντος. Ωστόσο, το ενδιαφέρον για το μοντέλο ήταν μεγάλο και σύντομα οι σχεδιαστές ξεκίνησαν την δημιουργία μιας νέας έκδοσης, κατάλληλης για ρεαλιστική χρήση.

Το 1977 παρουσιάστηκε στο κοινό το μοντέλο Vector W2, το οποίο το 1980 παρουσιάστηκε ως προ-σειριακή έκδοση. Το μοντέλο ξεχώριζε για το σχήμα του χιτώνας, τις "πόρτες πεταλούδα" και την οριζόντια πίσω αεροτομή. Ωστόσο, ποτέ δε μπήκε στη σειρά παραγωγής.

Η αληθινή επανάσταση έγινε το 1989, όταν ξεκίνησε η κατασκευή της ανανεωμένης Vector W8. Η εμφάνιση και το εσωτερικό αυτής της έκδοσης είχαν αναδομηθεί και κατά την κατασκευή της χρησιμοποιήθηκαν υλικά ανάλογα με αυτά της αεροπορίας: κεβλάρι και αλουμινένια πάνελ τύπου κηρήθρας. Η υψηλή αντοχή του σασί επέτρεψε επιτυχημένες δοκιμές ασφαλείας με ένα και μόνο πρωτότυπο. Παρά το εντυπωσιακό κόστος των 450 χιλιάδων δολαρίων, το όχημα βρήκε αρκετά γρήγορα τους πρώτους ιδιοκτήτες του. Τελικά κατασκευάστηκαν 19 αυτοκίνητα.

Τεχνικές Προδιαγραφές

Το πρώτο δοκιμαστικό μοντέλο με το όνομα Vector W2 έκανε την εμφάνισή του το 1978. Το όχημα ήταν εξοπλισμένο με ένα 5.7 λίτρων V8 από την Chevrolet, ενισχυμένο σε απόδοση στους 600 ίππους χάρη σε ένα ζεύγος υπερσυμπιεστών. Ενδιαφέρον χαρακτηριστικό ήταν η εγκάρσια εγκατάσταση του κινητήρα, που διέκρινε το μοντέλο από τα περισσότερα σπορ οχήματα της εποχής.

Σε ζεύξη με τον κινητήρα λειτουργούσε ένα τριτάχυτο αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων από την Oldsmobile Toronado, ικανό να ανταπεξέλθει με μια ροπή 800 Ν·μ. Με βάρος 2160 κιλά, το όχημα επιτάχυνε στα 100 χλμ/ώρα σε μόλις 4 δευτερόλεπτα, με μέγιστη ταχύτητα τα 350 χλμ/ώρα. Αργότερα, η ισχύς του κινητήρα αυξήθηκε κατά 50 hp, επιτρέποντας επιτάχυνση μέχρι τα 389 χλμ/ώρα.

Αφού δεν κατάφερε να λανσάρει μαζικά το μοντέλο W2, ο Βίγκερτ παρουσίασε στα μέσα της δεκαετίας του '80 μια νέα τροποποίηση — το Vector W8. Διατήρησε τον ίδιο κινητήρα, αλλά ο όγκος του κινητήρα αυξήθηκε στα 6 λίτρα και η απόδοση έφτασε τους 625 ίππους με ροπή 880 Ν·μ. Κατά δηλώσεις αυτόπτων μαρτύρων, στις δοκιμές σταθμού επετεύχθησαν όλοι οι 1200 hp. Το σύστημα μετάδοσης παρέμεινε το ίδιο — το ίδιο τριτάχυτο "αυτόματο".

Σχεδιασμός του σπορ αυτοκινήτου

Η έμπνευση για το εξωτερικό προήλθε από την καριέρα του κατά τη διάρκεια της Alfa Romeo Carabo. Από αυτή, το Vector κληρονόμησε τη φουτουριστική σφηνοειδή σιλουέτα. Το αμάξωμα χαρακτηριζόταν από εξαιρετικά χαμηλό ύψος από το έδαφος, παρέχοντας εξαιρετική αεροδυναμική. Οπτικά εντυπωσιακά στοιχεία ήταν οι κρυφά κάτω από κινούμενα πάνελ φώτα και οι τρεις βούρτσες καθαριστήρα.

Το εσωτερικό του αυτοκινήτου ήταν κατασκευασμένο με ιδιαίτερη προσοχή στη λεπτομέρεια: παντού δέρμα και σουέτ, στο πάτωμα — μάλλινη επιφάνεια με χαλάκια. Τα καθίσματα Recaro διέθεταν ηλεκτρονικές ρυθμίσεις, ενώ το κλίμα στο σαλόνι ρυθμιζόταν από κλιματιστικό. Ενδιαφέρον ήταν η μετακίνηση της θέσης του οδηγού κοντά στο κέντρο του σαλονιού, βελτιώνοντας τον έλεγχο και την αίσθηση ελέγχου.

Αξιοσημείωτο μέρος είναι το ταμπλώ — ψηφιακή οθόνη και διακόσμηση σε στυλ αεροσκάφους. Όλα τα δεδομένα μεταφέρονταν στην οθόνη και τα όργανα ελέγχου ήταν τοποθετημένα υπό μορφή λειτουργικών κουμπιών, όπως στην αεροπορία.

Μεταξύ των ασυνήθιστων στοιχείων του εσωτερικού — το τιμόνι με κεντρικό μέρος σε σχήμα διαμαντιού και πρωτότυπος επιλογέας μετάδοσης, τοποθετημένος προς τα αριστερά του οδηγού. Ακόμα και το χειροκίνητο φρένο είχε καμπύλη μορφή, εναλάσσοντας με το σχεδιασμό του κόκπιτ.

Παρόλο που το Vector W8 ήταν ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο, ο δρόμος του ήταν δύσκολος. Παρά τα τεχνικά προσόντα και τον εκφραστικό σχεδιασμό, το έργο συναντούσε συχνά οικονομικές δυσκολίες. Οι συχνές κρίσεις και οι εναλλαγές ιδιοκτητών επιδείνωναν την παραγωγή και την ανάπτυξη του μοντέλου.

Παρόλα αυτά, κάθε παραχθείσα μονάδα έγινε σπάνιο και αξιόλογο αυτοκίνητο. Σήμερα το Vector W8 θεωρείται σύμβολο του αμερικάνικου ονείρου για το υπεραυτοκίνητο, έκφραση της φιλοδοξίας για ανεξάρτητες τεχνολογίες και ελευθερία.